بازهم پراید، این خودرو نا امن در خیابان انقلاب تهران حادثه آفرید.

پراید بخاطر سبکی و کم وزنی براحتی و با سرعت زیاد می توان بهش گاز داد  و  مخصوصا اگه  تو جاده  کفی باشه ...... ولی غافل از نا امنی این ماشین ، که خدایی نکرده کافیه لاستیک جلوش بترکه دیگه کسی سالم ازاون در نمی آید.... پس مواظب این خودرو ملی باشید!!!

گرچه این خبر تازه نیست ولی من تازه  فهمیدم

خیلی معذرت میخوام که مجبور به نشون  دادن

اینگونه تصاویر چندش آور و خجالت آور شدم ولی

در این دنیای وانفسا از این موجود دو پا هرچیزی

شنیدی باور کن ، چون بعضی از انسانها واقعا به

آخرین مرحله از توحش رسیده اند آنهم با اینهمه

پیشرفت علمی باید منتظر پسرفت در  اعتقادات

و معنویات شد .در چند پست قبل درباره مسابقه

کرم خوری در شرق آسیا مطلبی آوردم اینهم در ادامه آنست . شرقی هایی که سوسک و قورباغه

و حشرات را کنسرو می کنند و غذای اصلیشون اینطور چیزهاست دیگه نباید  انتظار داشت جنین

آدم را بعنوان غذا استفاده نکنند. هرچی می کشیم از دست این چینی های کمونیسته.....

گرچه در همین تهران ما جنین کنار جوی آب باز بهتر از اینه که جنین رو بپزند.

ریشه همه این اتفاقات متاثرکننده عدم پایبندی به اعتقادات است و بس

 صبح سه شنبه هشتم مردادماه هشتادوهفت در بیمارستان آتیه تهران هنرمندی

  بزرگ با روحی لطیف با بدنی نهیف زخم خورده سرطان کبد چشم از جهان  فرو

  بست و چراغ دیگری در عرصه هنر ایران خاموش شد.

   راهروها و استودیوهای رادیو و تلویزیون در طول این سالیان دراز صدای دلنشین

  او را بخوبی بیاد  دارند.   به جرات می توان ادعا کرد   عبدالحسین اسکندری   از

  بهترین مجریان صدا و سیما بود. صدای آرام بخش او در راه شب دوشنبه ها سالها 

  التیام بخش  دلهای آزرده خاطر بود و چه زود ازمیان ما رفت .

  او متولد1335 کاشمر بود و از سنین نوجوانی با ساخت فیلم زنگوله و کسب مقام

  در جشنواره به رادیو و تلویزیون راه یافت و بسرعت پله های ترقی را طی کرد  و  از

   برنامه های او می توان  از  آزمایشگاه رایگان، مخترعین و مبتکران،پویندگان،شما

   و سیما، گزارش موتور و..... نام برد.

  بازماندگان او دو دختر هنرمند بنامهای یلدا و آناهیتا هستند که دستی به هنر دارند.

 اگر بخواهم از او بگویم ساعت ها وقت نیاز است ولی در یک کلام او بهترین بود

  سرشار از انرژی مثبت بود با دلی بزرگ و دریایی.  از  تلخ ترین روزهای زندگی

  من روز رفتن او بود. او شوهر خواهری نمونه بود بدون غلو مثل او من ندیده ام.

  برای من الگویی کامل بود وحال که نیست با خاطرات او دلخوشم.

    جمله معروف او برای همیشه به یادگار ماند :

            مرا دریاب که دل دریایی من بی تو مرداب است

                                   یادش گرامی و روحش شاد باد