مدتی است که بطور وحشتناک افراد مختلف از بچه و بزرگ و زن و مرد ، پیاده و سواره با موتور و ماشین ،شب و روز

در داخل زباله های کوچه و خیابان و خصوصا سطل های زباله شهرداری  مشغول جمع آوری زباله هستند  که  حتی

من دیدم که فردی با ماشین پراید  ،صندوق عقب را بالا زده بود و چند کیسه  داخل صندوق داشت و زباله ها  را پس

از جمع آوری ، تفکیک می کرد و داخل کیسه ها یش می ریخت  و حتی  بعضی با لگد زدن و  پاره کردن  کیسه های

زباله درب منازل ، بدنبال آشغالهایی از جنس کاغذ ، پلاستیک یا فلز و .... هستند و بعضی هم  کمی  با فرهنگ   و

دلسوز هستند و پس از برداشتن زباله ها درب  کیسه های زباله را  می بندند و  آلودگی محیطی ایجاد نمی کنند.

پدر و مادرانیکه این کار را انجام می دهند مطمئنا منبع درآمد دیگری ندارند که مجبور به این شغل کاذب شده اند  و

فرزندان آنها هم دنباله رو پدران شده و بچه ها از سنین کم مشغول به این شغل پر از آلودگی که از نظر  بهداشتی

به هیچ عنوان مناسب آنها نیست ، شده اند... آیا این صحنه ها دل را آزار نمی دهد؟  چرا باید  مبلمان شهری  ما

 نمایش دهنده این صحنه ها باشد؟ و یا  گدایانی که بچه های معصوم یک یا دوساله خود را به طرز فجیع در معرض

نمایش عموم  گذاشته تا پولی را از جیب مردم دلرحم به جیب خود که نه، به جیب مافیای گدایان بریزند ....

ولی نتیجتا مسئولین شهری و کشوری فکری به حال این محرومان بیچاره کنند تا رفاه عمومی عادلانه توریع شود.

 از گذشته کارگاههای تبدیل زباله  بوده اند و عده ای هم بصورت کلی زباله ها را می خرند ولی بتازگی در اطراف سطل های زباله افراد زیادی را می بینیم که در حال بهم ریختن و گشتن میان زباله ها هستند و بعضی هم بخاطر همین به سطل زباله خود قفل می زنند تا آشغالها در امان باشند!!!

حتی یکبار طرف صندوق عقب پرایدش را بالا زده بود و داشت زباله جمع می کرد..جل اللخالق!!

به قول سهراب سپهری :                           

آب را گل نکنیم      در فرودست انگار

کفتری می خورد آب ...

امروز از یک مسیر 200 متری از جوی آب

یک خیابان اصلی چند عکس گرفتم  که

صحنه تازه و بکری نیست چراکه هر روز

هزاران بار  با این  جوی ها ی پر   زباله

روبرو می شوید . ولی نکته   اینجاست

که بردرو دیوار زیاد نوشته اند:

      (( نظافت از ایمان است ))

آیا واقعا ایمان نقشی در تمیزی   جوی

آب دارد؟  ...   اگر اینطورباشد اروپاییان

پس خیلی با ایمانند که اینقدر به نظافت شخصی و محیطی  خود اهمیت  می دهند.

خاطره:  سالها پیش با دوستم در چمن وسط بلوار نشسته بودیم و یک پسر  بچه  با

دوچرخه اش رد می شد که دوستم برای خنده و شوخی به او گفت : پسرجان لاستیک

دوچرخت داره می چرخه اونم ساده

 برگشت و   به لاستیک  دوچرخش 

 نگاه می کرد که بیچاره با سر رفت

تو جوی آب که از قضا جوی  آبی که

مدتها خشک بود و   همون   موقع

جریان آب با کلی آت و  آشغال در

حال عبور بود  و ما هم دویدیم و  از توی جوی کشیدیمش بیرون ، و صورتش .....( خدا ببخشه)

و آخر شعر سهراب :  مردمان سر رود  ،   آب را می فھمند . گل نکردندش ،   ما نیز  آب را گل نکنیم.