در برنامه ماه عسل هفتم تیرماه چند نفر در برنامه دعوت شده بودند

که شغل این افراد  : خانم رییس معدن،خانم پوزر عروس، آقا ساقدوش داماد،آقا شیشه های

برج میلاد را تمیز می کند و آقایی هم شغلش مانکن بود .

آقایی که شغلش مانکن بود می گفت من مهندس کامپیوترم و قبلا مغازه  خدمات   کامپیوتری

داشتم و الان شغلم اینست که بمدت طولانی پشت ویترین مغازه ها مانکن هستم و  عاشق

شغلم می باشم و او می گفت من یک مدعی هم هستم چون می توانم بدون حرکت تا  سه

ساعت مثل مجسمه در هر حالتی بایستم و لباسهای مختلف و مد را به تن کرده و ساعنها در

ژستهای مخلتف بدون اینکه بتواند کسی اورا بخنداند بایستد و حتی یکبار رویش آبجوش ریخته

اند و تکان نخورده و جالب اینکه او ساعتی دویست هزار تومان هم  می گیرد و  با یک   حساب

سرانگشتی او در روز اگر ده ساعت بایستد حدود دومیلیون تومان درآمد دارد.

مدتی است که بطور وحشتناک افراد مختلف از بچه و بزرگ و زن و مرد ، پیاده و سواره با موتور و ماشین ،شب و روز

در داخل زباله های کوچه و خیابان و خصوصا سطل های زباله شهرداری  مشغول جمع آوری زباله هستند  که  حتی

من دیدم که فردی با ماشین پراید  ،صندوق عقب را بالا زده بود و چند کیسه  داخل صندوق داشت و زباله ها  را پس

از جمع آوری ، تفکیک می کرد و داخل کیسه ها یش می ریخت  و حتی  بعضی با لگد زدن و  پاره کردن  کیسه های

زباله درب منازل ، بدنبال آشغالهایی از جنس کاغذ ، پلاستیک یا فلز و .... هستند و بعضی هم  کمی  با فرهنگ   و

دلسوز هستند و پس از برداشتن زباله ها درب  کیسه های زباله را  می بندند و  آلودگی محیطی ایجاد نمی کنند.

پدر و مادرانیکه این کار را انجام می دهند مطمئنا منبع درآمد دیگری ندارند که مجبور به این شغل کاذب شده اند  و

فرزندان آنها هم دنباله رو پدران شده و بچه ها از سنین کم مشغول به این شغل پر از آلودگی که از نظر  بهداشتی

به هیچ عنوان مناسب آنها نیست ، شده اند... آیا این صحنه ها دل را آزار نمی دهد؟  چرا باید  مبلمان شهری  ما

 نمایش دهنده این صحنه ها باشد؟ و یا  گدایانی که بچه های معصوم یک یا دوساله خود را به طرز فجیع در معرض

نمایش عموم  گذاشته تا پولی را از جیب مردم دلرحم به جیب خود که نه، به جیب مافیای گدایان بریزند ....

ولی نتیجتا مسئولین شهری و کشوری فکری به حال این محرومان بیچاره کنند تا رفاه عمومی عادلانه توریع شود.